బజార్లో కలిసి పోతావ్....

ద్రవించే సమయాన్ని 
గ్రంధస్థం చేయను 
కంటస్థం చెయనూ 


అత్తరు సౌరభం లా 
అలా గాలి మోసుకుపోగా 
ఏ సమయమూ 
వరండాలో నీ కోసం కూర్చోదు


రాతలు రాసిపెట్టినా 
పాటలు పాడిపెట్టినా 
నీ బాధకి అనువాదం 
ఏ వాక్యమూ స్వీకరించదనే 


ఓ పురాతన జ్ఞాపకానికి 
ఇప్పుడు కాల్లొచ్చినట్టు 


నువు తెరిచిన ద్వారాల్లోకి 
నాతో పాటు ప్రవేశించే 
దుఃఖానికి నిలకడ లేదు 


నీ బెదురు కరచాలనం స్పర్శకు 
కలవరపు కండరాల ఉరుములు 
మూర్చనల నాడుల మెరుపులు 


ఎన్ని సగంలో ఆగిపోయిన 
శిల్పాలు 


ఇంకా బీజం నాటుకోని
నవ్వులు 




     .....