నేనెప్పుడన్నా మౌనంగా వుంటే
ముభావంగా కూర్చుంటే కవిత్వం వస్తుందా అనేటోడు.
అనీ అనరాక ఏదన్నా పదం పలికి ...మళ్లీ వాడే
బాగుందికదా పోయెం రాసుకో అనేటోడు.
ఈ మధ్య
వాడే ఏదో మాట్లాడి
బాగ చెప్పిన కదా అంటుండు.
నాకో డౌటు వస్తనే వుంది
ఇయ్యాల అన్నంత పని అయ్యింది
డాడీ నేను పోయెం రాస్తా అన్నడు.
కవిత్వం రాసుకో కవిత్వం రాసుకో అనేటోడు
రాస్త రాస్త అనేకాడికి వచ్చె
ఏం చెప్పాలె ...
ముందుగాల ఒత్తులు దీర్ఘాలు
సున్నాలు సుక్కలు
అచ్చులు హల్లులు
నేర్చుకో తర్వాత చూద్దాం గాని అన్న.
వాడొక సూపు సూసి బయటకి పోయిండు.
మా మల్లక్క దిక్కు తిరిగి
ఒక్కటే చెప్పిన...
ఏం చేస్తవో చెయి
కవిత్వం దిక్కు రాకుండ చూడమని.
అరె అ ఆ లే రాకపాయె
అమరకోశం దాక పాయె.
ఎట్లుంది చూడు తరం.
No comments:
Post a Comment