జీవితం ప్రారంభంలో కనిపించినదేదీ
ఇప్పుడు మసక కింద ముడుచుకుంది
లెక్కల్లో తేలని జ్ఞానం
మాటల్ని సవరించుకుంది
ఒక చల్లని పరిమళం తన ఉపరితలాన్ని పంచుకొని
మురిసిన కాలం రంగు వెలిసింది
నాకోసం పాటపాడిన చిటారుకొమ్మన చిలుక ఎగిరిపోయాక,
రాగం తిరిగి తిరిగి నా వెంట శోకం లో కలిసిపోయింది
వ్యధ కూడా వెన్నెల లాంటి చల్లదనం కురిపించిన విషయం తెలిసి
దానికీ గుండెని పంచి పెట్టాను.
ఇప్పుడు అది కూడా నా ఆనందకేంద్రకమే.
ఎప్పుడూ కనిపించే ఆకాశం లో కూడా
ఎన్ని రకాల కదలికలు ప్రవహిస్తాయి కదా …
అంగీకరించడమే దాదాపు మెలిక
ఐనా
నా కోసం కొన్ని తలుపులు మూసే ఉంటాయి
వ్యామోహం లేని స్పర్శ కోసం
కొంత జీవితం వెంట నడుస్తున్నా …
అందుకే కావచ్చు కొన్నిటిని కోల్పోయింది
ఎంత చెప్పుకున్నా
మనసుకీ… హృదయానికీ
ఈ వస్తు ప్రపంచానికీ దారులు కలియడమే కుదరనట్టుంది.
దుఃఖమే ఏ వాంఛా లేకుండా
తన మీదికి తీసుకొని లాలిస్తుంది.
ఓ అపరిచితురాలివలె.
.....
ఇది వాకిలి ఈ పత్రికలో వేసుకున్నారు .సంపాదకులకు ధన్యావాదాలు.
