మనుషులు రేపే తుఫాను

తైలవర్ణ చిత్రమై 
జ్ఞాపకం పరుచుకున్న 
ఉచ్వాస నిశ్వాస మధ్య 
శుభ్ర లిప్త సమయాన్ని 
నీకిస్తున్నా ...

నిశ్శబ్ద సమయాల్లో 
సూర్యున్ని పూసుకున్న ప్రకృతి 
ఎర్రెర్రగా ...
నా గుండెల మీద చిగురిస్తున్నది 

ఒడ్డున ఉన్న నన్ను 
ఆలోచనల సేలయేరొకటి కొట్టుకు పోయి 
దిబ్బలా విసిరిన సమయాలు 
కరుకు గా కుచ్చుకుంటున్నాయి 

దూది కన్నుల్లోంచి 
పిండిన కొద్దీ దుఃఖం 
తడుస్తున్న దేహం 
ఆవిరి సెగల మౌనం తో 
దీనంగా పలకరిస్తున్నది 

ఆకలి పేగుల బంధాలు 
తరతరాల కాలాన్ని చుట్టుకొని 
బతికిన ఆనవాళ్ళని 
బందించి  ఆగిపోయిన 
కమలిన రాత్రి కలవరపెడుతున్నది

సజీవంగా ఉన్న సకలం  
స్పర్శ కల్గి ,
ప్రశ్నల్నిమర్మంగా 
నరాల్లో మెలికలు పెడుతున్నాయి 

మనసు చుట్టూతా పొంగిపోతున్న 
సముద్రం.