వానా కాలం నీకోసం ఓ సమయాన

ఒకసారి వచ్చిపోగలవని,ఏ రోజుకారోజు నిమురుకుంటూ 
నమ్మకానికి విసుగు కలగకుండా నమ్మిస్తూ 
గుండ్రంగా అన్నిదిక్కులకి ఆత్మను బొంగరం చేసుకొని 
ఓదార్చుకుంటూ,తిప్పతీగలా పెనవేసుకుంటూ 
తోచిన రాగాన్ని నిశ్శబ్దపు గొంతులో విసురుకుంటూ


వేపచెట్ట్టు గాలికి సాయంకాలం అందానికి పిచ్చుకల శబ్దాల అద్దుకొని 
తనని తాను మరిచిపోయే వేళ నేను ప్రవేశిస్తాను,
ఒకసారి తన కచేరీ వినిపిస్తూ పోయిన తుమ్మెద మళ్లీ రాదు 
కొన్ని చినుకులు నుదుటి మీద చల్లదనం వెలిగిస్తే 
కొన్ని సరాసరి దేహపు రాజు గుండె పచ్చిక బయల్లమీద 


వదిలెయ్ వదిలేయ్...!నువు వచ్చి చేసే గాయానికి 
రాకుండా చేసే వ్రణాలకి మాధుర్యం లో తేడా వుంది 
రస స్వీకారానికి అంకురాలు తపనని దోసిళ్ళతో నింపుకుంటున్నాయి 
నువు వస్తావని ...ఇంకొంత జీవితం దున్నుకొని వుంచాను 
రావని తెలిస్తే ...ఇంతటితో ఈ సౌందర్యానికి సెలవే.


                .....