పరిచయీ.....

తల భారం
మనసు గారాబం
తలపుల జ్వర తాపం
కన్నుల తడి దహనం
నరాల కారం
ఎప్పటికీ ఆగని
అగ్గి పొటుకు.....

ఇక్కడి నేల మాత్రం
పచ్చన...
మల్లెల వెన్నెల
పూస్తుంది.

...........

భాధా గుత్తులు

వస్తూ వస్తూ
నా లోపలి కిటికీలు తీస్తావు
కొన్నివేల
సీతాకోకచిలుకలు
విచ్చుకుంటాయి
రెప రెప రెప రెప రెప
రంగుల గిరికీలు కొడుతూ
వాసనల బరువు మోసుకోద్దామని
తీపి రాగాలై ,నీ
కనురెప్పల మీద వాలి
ఆనందపు జ్ఞానాన్ని పంచుకుంటాయి

వెళుతూ వెళుతూ
చివరి చూపుల కొనలగుండా
కాటుక చీకటి విదిల్చి
ఊపిరి గొట్టానికి
జడ పిన్ను బిగించి పోతావ్...

............