నునుపైన వ్యధ

హాయిగా మాట్లాడుకోవడం గురించే 
నా విలువైన సందేహం 


నువు గాలికి పూసిన 
కస్తూరి వాసన తిరిగిన ఈ గది 
ఇప్పటికైనా 
తేరుకున్నదో! లేదో !


అన్నీ వేసేవి వేసాక ,ఇస్తూ 
చుంబించి ఇచ్చిన జిలకర చాయికి 
ఎంత పరిమళం అబ్బిందని?


నీ సవ్వడి వినని 
చిన్నబోయిన రాత్రుల్ల గొడవకి 
నేను రోజూ దోషిగానే 
మిగిలిపోతున్నానని 
తపనగా లేదో ...


నడిచే దారిలో 
కాగితపు పూలకు 
సుగంధాన్ని అద్ది పోయిన 
ముహూర్తం నుండి 
అవింకా తెరుకోలేదట 


కావాలంటే 
ఏడాదిలో ఒక 
గొడవ దినాన్ని మొదలుపెడదాం 
మన గుర్తుగా అందరూ 
పంచుకుంటారు 


మనసున ఒక నావ 
నీవైపుకే ఎప్పుడూ నడుస్తూ
కథలు కథలు గా నీ గుర్తులకి 
రెప రెపలాడుతూ ...


కాన్చనార పూల చెట్టు 
మనల్ని వెన్నెల్లో వెలిగించిన రోజు 
నీ నవ్వులతో పోటీని తట్టుకోలేక 
మబ్బుల్ని వెంట తెచ్చుకోవటం 
మరవగలనా?


నీ వెంట నడుస్తూ 
సముద్రపు ముంగుర్లతో తడుస్తూ 
నీ కై కానుక కోసం విసిగి 
నేనే  మల్లెనై నీ మనసంతా 
నాటుకున్నది మరుపు లోకి రాలిపోయిందా?


తగాదాలు రద్దు 


పరీక్షలు ప్రశ్నలుగా వదిలితే 
చేతులుకట్టుకొని నిలబడతా ...
మౌనమే సంతృప్తి పరిచే సమాధానం 
అయినా...! కాకపోయినా ...!


హాయిగా ప్రకృతి నిండా 
పరుచుకోవడం గురించే 
నా విలువైన బాధ 




      .....