పద్యం ౧

అనంతంగా ప్రవహిస్తున్న మనుషుల గురించి కొత్త ఏమీ లేదు.
అన్ని మూలలూ తడిమిన పెద్దలు కావ్య చరిత్రలై ....నిక్షిప్తమై.

బతకడం గురించిన బాధ లేదు.బతుకే బతికిస్తుంది.

నడుస్తున్నపుడు ఏదో ఓ మూల పచ్చని చెట్టు పుష్పించిన వాసన
పసిగడుతుంది.పట్టించుకోకుండా పరుగు తీస్తావు.
అదే కోల్పోయేది.

నీడగా వెంట పడుతున్న సూక్ష్మ నిశ్శబ్దాన్ని పట్టించు కోవు.
అదే జారిపోయేది.

పరుగెడు తున్నపుడు మీదుగా ఆకాలం తీపి గాలుల కాంతి
ప్రవహిస్తుంది.గమనించకుండా పరుగు తీస్తావు.
అదే సంపాదించలేనిది.

.....
20.3.2013.