ఏకాంతం వాలిన వేళలందు ....

సూర్యుడు నిను 

వెంటబెట్టుకొని ఉదయిస్తాడు...

నిన్నటి రోజు 

నేను చేసిన తప్పోకటి 

నీ చూపుడు వేలుని నా మీదికి ఎక్కుపెడుతుంది 

ఓ ఎడతెగని 

కాగితంపూల సంభాషణ.

ఒంటరిని కావడానికి వీలులేదని 

నీ కంఠస్వరం మంత్రం చదివేను....

నాడులకెలా తెలుస్తుందో 

నీ జ్ఞాపకం రాగానే 

సీతాకోక చిలుకల గుంపుల మధ్య 

పూల గుత్తి లా మారుతుంది గుండె 

ఎప్పటికీ ఓ ప్రశ్న 

ప్రశ్నిస్తూనే ఉంటుంది 

ఓ జవాబుకు మాత్రం 

ధైర్యం లేక

కన్నీటి బిందువులో దూకుతుంది.......



          *****