పోగుల పోగుల బాల్యం

మగ్గం చూడగానే
గుంటలో నుండి బాల్యం
పలకరిస్తుంది


నాయిన అందులో నుండి
కండె తెమ్మంటాడు
రాత్రి పగలు కరెంటు బుగ్గ కింద
మెరుస్తూ, జీవితాన్ని
మెట్టు మెట్టు కుదిరిచ్చుకుంటూ
తెగిన రోజును అతుక్కుంటూ
నన్ను నేసుకొచ్చాడు


తెల్లారగట్ల నన్ను
చదువుకోమని లేపినపుడు
ఆయన అప్పటికే పట్టు
దారాలతో ప్రకృతికి
రంగులద్దుతూ
నాడె విసిరి సూర్యుడికి దారం చుట్టేవాడు


అమ్మ రాట్నం చప్పుడు
గిర గిరా కలల లోకాన్ని
తిప్పి తిప్పి
దబుక్కున నేల మీద
నాన్న విసిరిన ఖాళీ
ఊస చప్పుడుకు రాలిపడి
పుస్తకాల నిద్ర ను తిరగేసుకుంటూ నేను


ఊరు
మగ్గం
నాన్న
నా బాల్యం
అన్ని కలిసిన రంగురంగుల
పూల వాసనల నిలువు పేకల నేత
కమ్మని ఇంట్లోంచి దొంగిలించి
సందులో సప్పరించిన
పిప్పరమెంటు గోలి.
.....